______

De late herfstzon rekte de schaduwen van de bomen tot vele malen hun eigen lengte. Phoenix ijsbeerde tussen de massieve wortels van de Willow door. Ze hadden pas om zonsondergang afgesproken, maar hij was ongeduldig genoeg om alvast gegaan te zijn. De Alpha keek uit naar de winter. In de winter kon je overdag tenminste naar buiten. De zon zou niet meer heet maar slechts warm zijn en het water zou daadwerkelijk verkoeling brengen. En in de koudste tijd van het jaar kwamen er vogels uit het noorden en prooidiertjes uit de bergen de ijskou ontvluchten in het warme woud. Hij had al meerdere malen een groepje vogels in keurige V-formatie het zuiden op zien vliegen. Helaas waren winterse nachten koud, ijzig koud. In de zomer koelde het 's nachts ook al flink af, maar in de winter kon het zelfs gaan vriezen. Zijn vossen hadden maar een dunne vacht, en het zou niet uit te houden zijn.

Hij keek op. Nu de zon zo laag stond, kon je bijna zien hoe hij daalde. Een zachte flits, en hij was verdwenen. Zephyr kon er ieder moment zijn. Phoenix klom onhandig op een smallere wortel en ging zitten, in de hoop dat hij zijn broertje al aan kon zien komen.

~Tag: Zephyr - Anouk
~Oeps, toch iets langer dan gehoopt ;)