Vandaag was een rustige dag. Iedereen was erop uit, hunters aan het jagen, warriors aan het trainen of bezig met hun eigen zaken. Er was vrede tussen de packs, wat wilde zeggen dat er minder vossen langs de grenzen moesten en dat er een prettige sfeer hing. Het was echter herfst, ze moesten veel gaan jagen, voor de winter zou vallen. De kou zou allemaal ziektes met zich meebrengen en veel prooi zou er niet zijn.
Philo bedacht zich net om te gaan jagen toen zijn blik op Zephyr viel. Hij lag te luieren op een tak, zat op zijn dikke gat. Hij hielp niet mee aan de voorbereidingen voor het ergste seizoen van het jaar.
Dit kon niet.
"ZEPHYR!" Brulde hij. "Hier komen."
De vos ging ietwat hooghartig zitten, wachtte tot zijn (bijna) leeftijdsgenoot aan was komen lopen. Juist hij zou moeten weten dat dit geen tijd was voor dutjes. "En waar denken wij mee bezig te zijn?"

~Eerste post voor Zephyr

Daar lag hij dan, totaal tegen zijn zin in het kamp. Phoenix, zijn broer en de leader van de pack, had hem dat beveelt. Het was waar dat hij zich totaal niet lekker voelde en moeite had om fatsoenlijk te lopen. Dat had hem echter eerder die ochtend niet tegengehouden om op jacht te gaan. Zodra hij Phoenix tegen kwam was zijn idee echter niet meer door gegaan. Ergens wel begrijpelijk, zieke Hunters vingen niets. Zo was dat nou eenmaal. "ZEPHYR!" Riep een stem door het kamp. "Hier komen." Vervolgde de stem, die Zephyr inmiddels herkende als die van Philo, een van de Commanders. Met moeite ging het reutje rechtop zitten, zijn voorpoten trilde. Gaan staan stopte het trillen niet, hij zou toch naar Philo toe gaan. Moeilijk liep hij naar het andere reutje toe en ging voor hem zitten om het trillen te verminderen. "En waar denken wij mee bezig te zijn?" Vroeg de vos, duidelijk niet op de hoogte van zijn toestand. "Philo ik moet je melden dat Phoenix mij heeft beveelt om in het kamp te blijven."

Hij nam zijn tijd, had er niet zo'n zin in vandaag. Zephyr vertelde hem dat hem was bevolen in het kamp te blijven. Misschien een of andere ruzie tussen de broers, want Philo zag deze vos niet vaak in het kamp.
"Ruzie?" Hij zag het niet snel gebeuren dat Phoenix misbruik maakte van zijn rang, maar hij wilde toch even duidelijkheid in deze situatie.

~Wow ja sorry, super kort

"Ruzie?" Vroeg de Commander nu op een rustigere toon. Rustig schudde Zephyr zijn hoofd. De kans dat hij en Phoenix ooit ruzie zouden krijgen was bijzonder klein. Hij zou zelfs met Kenji al niet snel ruzie kunnen krijgen. Zephyr was het soort vos dat met niemand ruzie wilde, gewoon omdat hij het niets vond. "Dat ben ik verplicht aangezien ik was gaan jagen ondanks dat ik lichtelijk ziek ben Philo." Vertelde Zephyr rustig waarna hij even naar zijn lichtelijk trillende voorpoten keek.

Nightmare schreef:

Zephyr schudde rustig zijn hoofd. "Dat ben ik verplicht aangezien ik was gaan jagen ondanks dat ik lichtelijk ziek ben Philo," vertelde hij, waarna de vos naar zijn poten keek. Jezus, hij trilde helemaal. Dat had hij helemaal niet gezien. "Oh ja, tuurlijk." Het beste was een gezonde vos. Dan kon hij beter een paar dagen rusten om dan dubbel zoveel prooi te vangen. Daar zat wat in. "Al naar de nurses geweest?" Vroeg hij toen er net eentje langs liep.

De rode vos volgde Zephyr's blik naar zijn poten, nu viel het de ander pas op dat die trilde. Voor het reutje was het behoorlijk irritant, sterker nog hij werd er lichtelijk gek van. "Oh ja, tuurlijk." Antwoordde Philo, wat de Hunter maar aan nam als een soort verontschuldiging voor de manier waarop hij werd geroepen. "Al naar de nurses geweest?" Vroeg de Commander zodra hij een Nurse voorbij zag lopen. Zephyr knikte rustig als antwoord. "Ja, ze zeiden dat ik gewoon wat rust moest houden en het waarschijnlijk zo weer over zou zijn."

"Ja, ze zeiden dat ik gewoon wat rust moest houden en het waarschijnlijk zo weer over zou zijn." Philo knikte, staarde even in de verte. "Ga maar rusten dan," vertelde hij hem ietwat beschaamd. De commander stapte weg, voelde zich even, héél eventjes maar, een pup die iets verkeerd had gedaan. "Ik ga maar eens jagen," sprak hij "Beterschap." De vos stapte naar het bos, keek nog één keer om voor hij tussen de bomen verdween.
~Philo out