Fur || Maleficent heeft een rood/witte vacht. Soms vind je ook een beetje zwart. De kleuren zijn gemengd wat een erg mooi en charmant effect geeft. Nose || Haar neus is simpel diep zwart. Height || Net zo als de meesten teefjes in haar pack is ze kleiner dan gemiddeld. Eyes ||Haar ogen zijn bruin geel achtig, als de zon er fel op schijnt beschrijven vele ze als amber kleurig. Ears || De oren zijn vooral rood met een beetje zwart.
Maleficent (Kijk uit, de afbeeldingen zijn groot!:
Maleficent is een lieve zorgzame vos, die graag dingen voor anderen doet. Ze zal altijd klaar staan voor haar roedel, elk moment van de dag. Ze is erg betrouwbaar en voelt zich snel verantwoordelijk, ze zal er dan ook alles aan doen om dingen goed te laten verlopen. Ondanks haar lieve karakter is ze ook een echte vechter, ze zal er alles aan doen om haar dierbaren te beschermen. Ze zal haar leven geven als dat nodig is om anderen te beschermen. Toch kan ze soms ook erg eigenwijs zijn, ze gaat graag haar eigen gang en doet dingen op haar eigen manier.
Likes: Ze houd ervan om in de zon te liggen en te genieten van het weer. Ook houd ze er van om met de anderen te zijn en een wandeling te maken. Dislikes: Ze houd niet van pesterijen.
Hɪsᴛᴏʀʏ
Maleficent is geboren in The Gullwings pack en is hier dan ook opgegroeid. Ze was een erg gelukkig lief, speels vosje die zich altijd erg bekommerde om de vossen om haar heen. Haar vader en moeder gaven alle zorg die ze nodig had en ze genoot dan ook van haar jeugd. Een groot minpunt van haar was dat ze naïef was, ze dacht niet na bij wat ze deed. Maleficent was niet vaak buiten het kamp geweest, vooral omdat haar ouders dit niet toelieten. Ze deed te veel domme dingen zeiden ze dan. Ze gehoorzaamde braaf, maar staarde altijd verdrietig naar haar zusjes en broertjes die wel buiten gingen spelen. Op een dag hoorde ze een paar vossen praten over het mooie weer wat het buiten was, en toen haar broertjes en zusjes ook het kamp verlieten kon ze zich niet meer inhouden. Ze sloop langs haar moeder naar de uitgang en renden snel weg. Vrolijk klom ze de berg af en stoof langs alle anderen vossen die ze tegen kwam, ze voelde zich de gelukkigste vos ooit. Niet nadenkend bij de gevaren waar voor haar ouders haar wouden beschermen. Na een eindje rennen stopte ze even om uit te rusten. Wat ze beter niet had kunnen doen, gehijg klonk achter haar. En toen ze zich omdraaide zag ze een beer met grote ogen naar haar staren. Ze wist niet waar ze was, en ook niet wat ze moest doen. Angstig begon ze te piepen en verstopte ze haar kopje onder haar poten. De beer gaf een grauw en stoofde op haar af, verstijfd lag ze daar maar. Een klap en een lelijke grauw deed haar toch opkijken. Daar zag ze haar vader boven op de beer die een stuk groter was dan hij. De beer sloeg hem moeiteloos met zijn poot weg. Ze zag hoe haar vader met zijn kop op een stuk steen belande en daarna bewegingsloos op de grond lag. De beer leek geen oog meer voor haar te hebben en strompelde weg door de wonden die haar vader hem toch nog had kunnen toedienen. Angstig sloop Maleficent naar haar vader. "Papa?" Een traan rolde over haar wang, geen antwoord. "PAPA" Ze verstopte haar snuit in zijn vacht en sloot haar ogen, het was haar schuld. Ze had haar vader de dood in gejaagd alleen maar om haar te redden.
Twee jaar na de dood van haar vader was er iets veranderd aan haar. De naïeve kleine Maleficent was verdwenen. In plaats daarvan was ze nu een kalme volwassen vos. Na de dood van haar vader had ze gezworen zich nooit meer zo naïef te gedragen en zo egoïstisch te zijn. Niemand gaf haar de schuld van wat er was gebeurt, alleen zei zelf. En terecht vond ze. Ze koos de warrior opleiding en die ging haar goed af. Ze vocht graag voor haar pack en was altijd al avontuurlijk geweest. Maleficent was nu een warrior en had alle zelfvertrouwen die hier voor nodig was. Het verleden had ze achter zich gelaten, ze wist dat ergens, op een plek die niemand kende, haar vader nog elk moment over haar zou waken en elk gevecht aan haar zijden zal staan.
Er zit een klein stukje powerplay in over een pup, maar dat komt enkel omdat ik geen tegen speler heb :), voor de rest speelt deze post zich af in de winter. Ik weet dat het eigenlijk herfst is op de site maar deze staat daar buiten :3.
Kleine vlokjes sneeuw dwarrelde rustig naar benden, Maleficent volgde steeds weer opnieuw een nieuw vlokje tot die de grond raakte en verdween. Haar rood witte vacht was onderhand al bedekt met een laag sneeuw, door het lange zitten hier. Ze wachtte nu al ruim een uur op het moment dat de zon zou ondergaan. Ze vond het een prachtig gezicht en was daarom hier dan ook dagelijks te vinden. Al vanaf dat ze een warrior leerling was kwam ze hier na een lange dag trainen. De rots waar ze op zat was vlak bij het kamp, het bestond uit een groot platform die uitliep in een punt. Op die punt zat ze altijd. De zon stond bijna op het punt om te verdwijnen achter de bergen. Het ging langzaam, maar als je even weg keek kon die zomaar weg zijn. Alsof de zon wachtte op zijn kans om ongezien te verdwijnen en zijn taak over te geven aan de maan. Maleficent sloot haar ogen en voelde hoe het laatste straaltje zonlicht van haar snuit verdween, nog even bleef ze op deze manier stilletjes zitten. Luisterend naar de omgeving om haar heen. Toen ze haar ogen weer open deed zag ze dat de lucht roze/oranje gekleurd was. Een glimlach verscheen op haar gezicht, het gaf een vrolijk gevoel. Gerommel klonk in haar maag, nu pas besefte ze dat ze honger begon te krijgen. Ze was 's ochtends vroeg er alleen op uit gegaan om te trainen en had ondertussen niks gegeten. Ze hoopte dat de hunters wat lekkers mee hadden gebracht. Net toen ze zich om wou draaien om terug te gaan naar het kamp vielen haar ogen op een konijn, zou ze die mee nemen? Het was niet haar specialiteit maar het kon vast geen kwaad om een extra konijn mee te nemen. Maleficent sloop dichter bij en zakte door haar poten in de sluiphouding. Langzaam, stapje voor stapje kwam ze dichterbij tot ze op een afstand was waarbij ze precies met een sprong het konijn zou kunnen grijpen. Net op dat moment voelde ze een rustig vlaagje wind door haar vacht glijden. Het kwam uit haar richting, misschien had het konijn het niet geroken. Maar al snel zag je hoe het konijn zijn hoofdje optilde en begon te ruiken. Zijn ogen werden groot en hij spurtte er vandoor waar door Maleficent mis sprong. Snel herstelde ze zich en rende ze er achter aan. Het konijn sprong behendig van rots naar rots, in de hoop te ontvluchten. Maar hier in het berg gebied was zij in het voordeel, door haar sterke achter poten sprong ze zonder enkelen moeite van steen naar steen. Toen ze vlak achter het konijn was maakte ze een grote sprong en landde op het konijn. In een keer beet ze hem dood waarna ze neer plofte op de stenen om uit te hijgen. Nu pas merkte ze dat de training van vandaag misschien wel iets te zwaar was geweest, ze kon veel aan maar hield dus ook van uitdagingen, waar ze soms iets te ver mee ging. Gelukkig voelde ze al wel aan dat ze zich morgen waarschijnlijk weer gewoon zo goed als normaal zou voelen. Maleficent staarde naar de lucht waar je de sterren nu een voor een langzaam zag doen verschijnen, de maan was nog nergens te bekennen maar daar was het misschien ook nog wel iets te vroeg voor. Ze pakte het konijn in haar bek en begon terug te lopen naar het kamp, zouden ze zich afvragen waar ze was? In verdachten verzonken merkte ze niet dat het nog altijd sneeuwden, tot er een dikke sneeuwvlok op haar neus belande waardoor ze onhandig nieste. Snel liep ze verder en sprong ze van rots naar rots tot ze boven aan de berg was waar de ingang naar hun kamp was. Door haar beter ontwikkelde zicht zag ze beter in het donker dan in het licht dus de weg vinden in de grotten was geen probleem. Ook waren er edelstenen die de weg naar de open plek in de berg verlichtte, bewonderd keek ze naar de stenen die haar altijd al fascineerde. De maan die onderhand was opgedoken verlichtte ze op een speciale manier, snel trippelde ze verder. De gangen waren op de ene plek nauwer dan op de anderen maar waren prima om door heen te lopen. Toen ze de open plek op stapte zag ze dat het al redelijk rustig was in het kamp. De meeste vossen lagen te slapen of te eten. Overdag was het heel anders hier, dan zag je de pups speels rond rennen en de volwassen vossen waren dan geconcentreerd bezig met ieder hun eigen taak. Maleficent liep verder naar de plek waar het prooi lag, daar legde ze het konijn neer. Of zou ze het mee nemen om te eten? Meestal legde ze, als ze prooi mee had genomen, haar eigen prooi neer en pakte ze een anderen, vooral uit respect. Dus besloot ze dat nu ook te doen en liet haar konijn liggen, in plaats daarvan pakte ze een vogel die er behoorlijk dik uitzag. Maleficent vond het knap hoe de hunters hun taak deden, er was altijd redelijk veel prooi. Alleen in de winter en herfst kon prooi nog wel eens een probleem zijn. Maar vandaag, ook al was het nog zo koud, lag de stapel redelijk vol. Maleficent liep met de vogel naar haar slaapplek en nestelde zich op haar plekje gemaakt van mos en anderen zachten materialen. De vogel smaakte sappig dus genoot ze van elke hap terwijl ze keek hoe de laatste handelingen voor de nacht werden uitgevoerd door de overgebleven vossen die nog niet in verleiding waren gekomen om te gaan slapen. Meestal hielp ze wel, altijd eigenlijk. Maar ze was nu al laat terug en als ze nu niks zou eten zou ze nog flauwvallen. Snel schrokte ze de laatste happen prooi naar binnen en schoof ze de overgebleven stukken opzij. Die zou ze later nog wel opruimen. Snel stond ze op en begon toch maar te helpen met dingen zo als de ronddwalende pups naar hun moeder sturen. Haar ogen vielen op een kleine pup die verstopt zat in een hoekje. "Heei kleintje, moet jij niet naar je mamma? Kijk ze zoekt je al." Zei ze terwijl ze een hoofdbeweging naar de zoekende moeder gaf.De pup sprong zonder nog iets te zeggen weg, richting haar moeder. Toen ze zag dat er niks meer gedaan hoefde te worden liep ze naar haar slaapplek toe en nestelde zich lekker warm in. Ze sloot haar ogen en viel geleidelijk aan in slaap, wachtend tot de volgende dag weer zou beginnen en alles zich zou herhalen.
Voorbeeldpost 2:
Wederom sorry voor de powerplay, omdat ik geen tegen speler heb :)
Met grote ogen staarde Maleficent naar de vos die met schuim rond zijn lippen op een van de pups uit haar pack afstormde. Even een seconde wist ze niet wat ze moest doen, het was zo onverwachts gebeurt allemaal. Ze was er op uit gegaan met de pup omdat de moeder te moe was, toen ze bij pink Paradise aankwamen ving Maleficent een vreemde geur op en toen was deze vos er opeens. Snel herstelde ze zich en rende ze op de vreemde vos af, ze stootte tegen zijn zij aan waardoor hij enkele meters naar achter vloog. Snel herstelde ze zich en stond ze in vecht positie recht tegen over de vos, ze staarde hem diep in de ogen als waarschuwing. Nu kon hij nog terug. Toen de vos vast beraden bleef staan wist ze genoeg. Ze maakte een gemeen grauwend geluid en rende op de vos af, toen ze vlakbij was maakte ze een onverwachte draai naar rechts en duwde ze hem met haar schouder op de grond. Snel gaf ze een flinke beet in zijn zij, die de reu beantwoordde door haar in haar nek te bijten. Geschrokken deinsde ze terug. Opnieuw zette ze een aanval in, deze keer probeerde ze hem in zijn nek te bijten. Toen de vos deze aanval ontweek reageerde ze snel door naar zijn buik te happen. Omdat hij dit niet had verwacht had ze nu de kans om hem op de grond te duwen. Toen hij eenmaal lag drukte ze haar poten tegen de buik van de vos en begon ze een paar keer flink te krabben. Door haar scherpere nagels die ze nodig had voor het beklimmen van de bergen kon ze veel meer schade toe brengen op deze manier dan door te bijten. Opeens schoot er een stekende pijn in haar zij. Ze keek om en zag een diepe snee die langzaam steeds meer begon te bloedde. Door het bloed wat ze al verloren was kon ze dit er niet ook nog bij hebben. Ze moest snel een besluit maken, door vechten of terug gaan. Het was geen moeilijke keuze, ze had zich zelf beloofd altijd en iedereen uit haar pack te beschermen als dat nodig was, dus nu ook deze pup. Ze ademende diep in en zetten opnieuw een aanval in. Zij zelf had de reu ook al flink toegetakeld, ze hoopte dat die snel genoeg zou opgeven. Snel duwde ze haar kop tegen de keel van de reu die vervolgens verstikte geluidjes begon te maken terwijl die weg probeerde te komen. Maar Maleficent was op elke beweging voorbereid en duwen, tot de vos niet genoeg adem meer had om terug te vechten. Dit was haar kans, ze zwaaide haar hoofd van onder naar boven zodat die de onderkant van de kaak zou raken. Vervolgens beet ze hem zo hard in zijn nek dat de vos het opgaf en weg strompelde. Hijgend zocht Maleficent de pup die ze verscholen achter een boom geschrokken zag kijken. "H.. Het is goed, kom ik breng je terug." Ze pakte de pup bij zijn nekvel en begon aan haar weg terug naar het kamp.
Voorbeeldpost 3:
Geen Powerplay :3
De maan schitterde hoog in de lucht en verlichte het hele gebied, het was prachtig om te zien vanaf de bergen. De overdag verwarmde stenen voelde nu koud en kil aan onder de kussentjes van de poten van Maleficent. Even stopte ze om te kijken naar de maan die net niet vol was, maar wel even prachtig als altijd. Snel vervolgde ze haar weg naar beneden, om zo snel mogelijk op het iets minder koude gras komen te staan. Met een sierlijke sprong belande ze op het grasveldje onder aan de berg. Even keek ze achterom om te kijken of ze werd gevolgd, toen dat niet het geval was liep ze verder. Niet dat het wat uit maakte, ze had niks te verbergen. Maar ze wou gewoon even alleen zijn. Een koude lucht gleed langs haar vacht, bij elke ademhaling waren er kleine wolkjes te zien. Het was dan wel nog geen winter, maar met elke dag werd het een beetje kouder, voor al 's nachts. Het was dan ook niet haar voorkeur om op dit tijdstip buiten te zijn, aangezien ze 's morgens vroeg weer moest beginnen met haar dagelijkse training. Maar ze kon niet slapen, misschien dat een wandeling zou helpen. Misschien ook niet, het was in ieder geval te proberen. Ze was onderweg naar een klein riviertje die hier niet ver vandaan was, het was een heerlijk rustig plekje. Met haar kop laag bij de grond om onverwachte geuren op te vangen begon het riviertje in zicht te komen. Ze stapte flink door en stond al snel met haar poten in het water. Een rilling schoot door haar lichaam, de laatste keer dat ze hier was geweest voelde het water nog warm en zacht. Nu voelde het als het tegenovergestelde. Ze boog haar hoofd naar voren en keek naar haar spiegelbeeld, het zachtjes stromende water liet het een beetje vervormen waar door het er heel gek uit zag. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, speels begon ze met haar oren te bewegen om het er nog grappiger uit te laten zien. Dit soort momenten miste ze van vroeger, die ze altijd beleefde met haar vader en moeder. En al haar zusjes en broertjes. Het deed pijn om er aan te denken hoe erg ze uit elkaar zijn gegroeid, ze stapte weer uit het water. Net toen ze weer terug naar het kamp wou gaan klonk er geritsel uit de bosjes. Verbaasd keek ze om, nu was het weer stil. Ze rook ook niks. Dus liep ze maar weer gewoon verder, tot ze opnieuw geritsel hoorde. Was het een konijn? Of een vogel? Het geluid werd harder. Ze sloot haar ogen en ademde diep in, waarna de geur van vos naar binnen drong. Het was een vos van haar pack. Opgelucht draaide ze zich om en ging ze zitten. ""Wat doe jij nog zo laat op?" Vroeg ze verbaasd, hopend dat de vos een bekende stem zal hebben en haar een bevestiging zal geven dat het inderdaad een vos uit haar pack was.
Setje:
Song (Not voice :
Aʙᴏᴜᴛ ᴍᴇ
❥ Name: Sophia ❥ Nickname: Soof/Pia ❥ Age: 15 ❥ RPG Experience: Ongeveer 5 jaar :) ❥ Motivation: Ik RPG nu al 5 jaar en het leek me nu dus wel leuk om een hogere rang te hebben. Verder begin ik nu ook wel weer tijd te krijgen buiten school en daarom wordt ik steeds actiever. De laatste tijd heb ik ook super veel inspiratie met posten en moet ik dat ergens kwijt, dit leek mij daar een goed idee voor :). ❥ Waarom Maleficent: Omdat ze een erg eerlijk en betrouwbaar karakter heeft, verder is ze een uitstekende vechter. Al vanaf dat ze klein was droomde ze om een uitstekende warrior te worden. Ook is ze verantwoordelijk en trouw.
Thank you Sarah!
Laatst aangepast door Akumi op zo maa 29, 2015 2:17 pm; in totaal 14 keer bewerkt
Malachi
PROFIELReal name : Rilana Aantal berichten : 46 Leeftijd : 39
Onderwerp: Re: Commanders van de Gullwings zo maa 15, 2015 10:59 pm
Ik Meld me aan voor Commander Warrior
Naam: Malachi Geslacht: Mannelijk Leeftijd: 2 jaar Pack: The Gullwings Rang Warrior Sexuality: Hetro Uiterlijk *Vacht: Zwart met een beetje grijs *Ogen: Oranje/ bruin *Gebouwd: Hij is groter dan de gemiddelde vos, meer gespierd dan een Hunter. Lenig en flexibel zoals een strijder hoort te zijn. Karakter: * Aardig * Vastberaden * Standvastig * Goed gevoel voor gerechtigheid
Malachi is een echte doordouwer en laat zich niet snel uit het veld slaan. Hij zal vechten tot hij er dood bij neer zou vallen om de groep te beschermen. Als Malachi verliest dan neemt hij dat ook goed op al zal hij nooit toe geven dat hij zich er voor schaamt. Malachi zou dan zeggen dat hij dan beter op had moeten letten als de zwarte vos het er levend vanaf brengt. Verder heeft hij respect voor alles en iedereen en helpt hen wanneer de nood aan de vos is. Ook is hij vastberaden en heeft een goed gevoel voor gerechtigheid. Likes: Een goed en eerlijk gevecht, Met andere omgaan, de weg leiden. Dislikes: Oneerlijkheid, vals spel en verliezen
Evoluties: * Zicht * Sterke spieren * Klauwen Bloedlijn: Zijn ouders zijn nog voor zijn geboorte gestorven en dus kent hij hen niet. Een andere moeder vos heeft hem opgevoed. Voor zo ver hem vertelt is, is hij een volbloed Gullwings.
Extra: Voorbeeld post:
In de duisternis van de vele berggangetjes liep een zwarte vos vanuit de jachtvelden van The Gullwings Territorium. In zijn bek hingen een slappe duif en een goed doorvoed konijn. Het was niet echt zijn taak om te jagen, maar om niks te doen na een harde training was ook niet zijn ding. Malachi stapte het kamp binnen en liep richting de berg waar de verse prooi netjes neer gelegd werd. Een fikse ruzie tussen twee vossen trok zijn aandacht en na de buit los te laten te hebben stapte Malachi erop af en luisterde eventjes voor hij er tussen stapte. De ruzie ging om een mosbed dat een van de twee vossen net had gehaald. Malachi zag dat ze boos naar hem keken, maar hij bleef rustig. 'Even rustig allebei!' zei Malachi met rustige stem en een van de twee vossen een bruine wilde net weer spreken, maar hij hief zijn staart om hem het zwijgen op te leggen. De andere was dof rood met wit die ging zitten en haalde even diep adem. Haar voorpoten zaten nog onder de mosslierten en de bruine vos had niets aan zijn vacht hangen. Malachi knikte naar de rode vos die begon te vertellen. 'Ik heb net schoon mos gehaald en het oude van mijn slaapplek weg gegooid en nu zegt dat stuk vossenstront dat ik zijn slaapplek wilde inpikken.' zei de vrouwelijke vossin. en de bruine mannelijke vos begon zacht te grinniken. Het rode vosje was een nurse en de bruine een warrior, maar dat wilde nog niet zeggen dat die de slaapplek kon toe-eigen. Malachi knikte rustig en keek daarna naar de warrior, maar deze begreep zijn teken niet. 'Wel wat is jouw verdediging?' vroeg Malachi en bleef de bruine vos rustig aan kijken. Deze snapte nu pas wat de zwarte vos bedoelde en begon stotterend aan zijn verzonnen verhaal. 'Oh... dat... Ik bedoel... Zij... heeft...' kwam het eruit en Malachi begon streng te kijken. 'Ik hoor het al. Je was te moe om je eigen mosbed te verversen na je training. Je had het ook gewoon netjes kunnen vragen!' zei Malachi streng, maar zijn uitdrukking bleef kalm. De bruine vos begreep dat hij betrapt was en fluisterde bijna een verontschuldiging. De rode vrouwtjes vos knikte en liep naar de bruine toe. 'Het is al goed, als je wilt kan ik je de plek voor vers mos wel laten zien?' zei ze en keek de warrior vrolijker aan dan ze net was. De bruine keek eerst naar haar en daarna naar Malachi deze Knikte bemoedigend toe en zag ze verdwijnen om vers mos te gaan halen. Zelf liep hij naar een kristal dat ergens in het kamp stond en ging er lekker liggen om zijn voorpoten een wasbeurt te geven.
Setje:
Over mij.
Name: Rilana Nickname: Rietje Age: 30 RPG Experience: Meer dan 10 jaar c; Motivation: Ik RPG nu al meer dan 10 jaar en ik heel graag commandant worden. De laatste tijd heb ik heel veel inspiratie voor mijn posten en de andere forum's waar ik op zat bijna allemaal dood zijn gegaan. Jammer, want het was daar steeds hartstikke leuk. Bij eentje ben ik ooit leider geweest, maar jammer genoeg hadden de leden die op dat forum kwamen het steeds te druk met andere dingen. Het is jammer en ik hoop hier nog vele posten te maken met iedereen op het forum. =^.^=
Waffle Wolf
PROFIELReal name : De Octopus/Cato :3 Aantal berichten : 260
Shades evoluties zijn gehoor, snelheid en grootte.
Geschiedenis
Sommige vossen hebben een onaardig karakter door een traumatische gebeurtenis. Sommigen zijn zo geboren. Shade is een perfect voorbeeld van het laatste. Zijn leven was uitzonderlijk goed; zijn ouders hielden van hem en zijn zusje. Ze gaven hem alles wat hij wilde, al was dat nooit veel, en hielden hem altijd weg van gevaar. Maar de witte vos kon geen blijdschap tonen. Hij wilde wel, maar kon het simpelweg niet. Een paar manen geleden overleden zijn ouders van ouderdom. Ja, hij was verdrietig, maar pakte zijn leven weer op. Zijn zusje kon dat echter niet. Ze zat hele dagen in haar grot en op een dag was ze weg. Niet lang daarna werd haar lichaam in een ravijn gevonden. Shade was alleen, maar vond het niet erg. Zijn familie had nooit veel voor hem betekend.
Nog andere random informatie die wel leuk is om te weten
♦Over Shade Shade is een grote vos die op het eerste gezicht erg grof kan overkomen. Hij is erg gesteld op alleen zijn en gaat het liefst anderen uit de weg. De meeste tijd dwaalt hij rond en hij houdt erg van het vangen van zijn prooi. Toch heeft hij wel een zachte kant en de enkele vossen die close zijn weten dat en kunnen goed met hem omgaan. Hij heeft een hekel aan lawaai, water en kikkers. Zijn lievelingseten is konijn.
♦Uiterlijk Shade is een zwart-witte vos, met een zwarte neus en rode ogen. Zijn vacht is halflang en hij heeft een stevige bouw, met dikke poten en een spitse snuit.
Drawing:
Credits to Robin c:
♦Voorbeeldpost Deze post heb ik genomen uit het topic Please don't.
Hier istie:
Shade strekte zijn stramme poten. Hij had een nacht buiten het kamp doorgebracht, niet omdat het een straf was, maar omdat hij écht geen zin had in een gesprek met iemand. De laatste dagen had hij bijna niets gevangen en misschien was het iemand opgevallen. Als hij de vossen ontliep, konden ze ook niet met hem gaan praten. Vandaag scheen de zon en leek het een perfecte dag om wat prooi binnen te halen. Als hij van die stramheid af kwam. Soms dacht hij dat hij te oud werd voor dit soort dingen. Maar anderhalf jaar was toch niet zó oud? De witte vos stapte stevig door, op weg naar Albya Lake. Daar was meestal wel wat prooi te vinden. Als hij maar geen kikkers tegen kwam. Hij had een enorme hekel aan kikkers. Ten eerste proefden ze verschrikkelijk en waren ze ook nog eens vies glibberig. De groene kleur werkte ook niet erg mee en het geluid wat ze produceerden was nog erger dan pratende vossen. En voor zover de vos wist waren ze niet nodig voor de natuur -hij had er nog nooit een opgegeten zien worden. Daar was het meer. Nu hij er was, viel hem het droge gevoel in zijn keel op. Zacht sloop hij naar het water toe, om eventuele prooi niet op te doen schrikken. Toen hij met zijn neus boven het water hing, bekeek hij zichzelf eens. Hij schrok van wat hij zag. Dit was zeker de meest onverzorgde vos uit het hele Pack. Zijn vacht stond alle kanten uit en glom niet netjes. Zijn ribben waren te tellen en zijn neus was kurkdroog. Snel begon hij van het koele water te drinken, om zo snel mogelijk van zijn weerspiegeling af te komen.
Over de octopus
Hey hallo! Ik ben Cato, een 14 jaar oud meisje die nu bijna drie jaar RP't. Als ik terugdenk aan mijn ervaringen, is het eerste wat me te binnen schiet dat ik admin was/ben op New Hope, maar daar regeerde ik in game niet over een groep derpjes, dus ik denk niet echt dat dat telt. Over die activiteit; ik heb eindelijk ontdekt hoe ik actiever kan worden! Sooo, met mijn nieuwe strategie & met niet te veel accountjes op andere sites, komt het helemaal goed c: Deze hoge rang gaat er bij mij niet zozeer om dat ik een commandant ben ofzo, maar gewoon omdat ik het bij Shade vind passen. Let me explain why: Shade is een ongelofelijk chagrijnige vos. Hij gaat het liefst vossen uit de weg, maar houdt wel van zijn vak. Er zou misschien twijfel kunnen zijn of hij wel de juiste vos was, en hoewel hij die twijfels ook deelt, is hij de beste persoon voor deze rang. Hij brengt structuur en strenge regels in, die ervoor zorgen dat de voedsel- en kruidentoevoer op rolletjes loopt.
Character: Shade| Words: 293| Extra: Het idee van Shade komt van Robin