Met grote passen liep het rode reutje door het bos. Overal om hem heen hoorde hij allerlei kleine geluidjes. Dat was een van de meest voorkomende eigenschappen uit de Lakeroots. Zehpyr had ze alle drie, iets om trots op te zijn. Het betekende dat je een zuivere bloedlijn had. Zijn rode vacht glom bij elke straal zonlicht die door de takken viel. Achter hem hoorde hij een andere vos lopen, na een tijdje had hij nog geen woord van de vos gehoord. Tijd om zelf dan maar actie te ondernemen. "Hallo, wie is daar?" Vroeg hij rustig roepend door het bos, het kon natuurlijk ook gewoon dat de andere vos hem niet had opgemerkt. Zephyr was immers een heel eind van de andere vos vandaan.

{Eerste post voor Timber}

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER

"Hallo, wie is daar?", de roodkleurige vos keek op. Tussen zijn kaken hing een mollig konijn. Hij begaf zich in de richting van het geluid. Langs de ene kant had hij niet echt zin om sociaal te zijn. "Timber", stelde hij zich voor aan de vos die hij als Zephyr herkende.

"Timber", stelde de vos vanuit de verte zich voor. Inmiddels was Zephyr zich al richting de andere rode vos toe aan het bewegen. Als hij het zich goed herrinnerde was Timber een van de andere jagers uit de pack. Zodra hij dichtbij genoeg was om de vos duidelijk te zien werd zijn gelijk bewezen. Zephyr herkende zijn packgenoot en de Hunter had een konijn gevangen. "Mooie vangst," vertelde de Hunter tegen Timber terwijl hij goedkeurend met zijn kop knikte.

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER

"Mooie vangst," zei de andere vos. "Bedankt", knikte Timber. Hij herkende de andere vos als Zephyr, een andere hunter. Natuurlijk kende Timber hem niet goed. Sociaal gedoe was niet zo z'n ding. "Hoe gaat het?", de roodkleurige vos vroeg het meer uit beleefdheid dan intresse.

De rode vos knikte terwijl hij hem bedankte voor het complimentje. "Bedankt", zei hij simpel. Rustig ging Zephyr zitten waarna hij zijn staart om zijn poten sloeg. "Het gaat prima, en met jou?" Vroeg de grote rode vos vervolgens. De Hunter was gesprekjes als deze wel gewend, die kwam hij elke dag wel tegen. Redelijk wat vossen spraken hem aan als hij hen niet aansprak. Dat kwam waarschijnlijk door zijn vader die voormalig leader was en zijn broer die nu leader was.

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER

"Het gaat prima, en met jou?", vroeg de andere vos. "Goed", antwoorde Timber een beetje kortaf. Hij had geen zin om te praten over zijn moodswings. Wel, soms waren zijn moodswings heel erg begrijpelijk, zoals wanneer hij Scorch tegen kwam. Die incompetente moervos kon met gemak zijn hele dag verpesten. Het was ook wel duidelijk dat ze ambitie had, dat ze er naar streefde om commander te worden. Dat mocht hij niet laten gebeuren. "Al veel gevangen?", vroeg de rood-witte vos vriendelijk.

"Goed", antwoordde de Hunter zonder al te veel woorden te gebruiken. "Al veel gevangen?", vervolgde Timber op een vriendelijke toon. Het was nog vroeg dus zijn antwoord was gelukkig niet erg. "Nee nog niets," antwoordde hij licht met zijn kop schuddend. Het kon wel niet erg zijn om zo vroeg nog niets gevangen te hebben, hij was toch teleurgesteld in zichzelf. Hij moest beter, en kon dat ook.

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER

"Nee nog niets,", antwoordde de andere vos. Timber haalde zijn schouders op. "De dag is nog jong, je vind nog wel iets", er groeide een voorzichtige glimlach om zijn lippen. Sociaal was niet echt een goede benaming voor hem. Met de meeste vossen kon hij wel ongeveer overweg, behalve Scorch dan, maar zij was ook niet schrander genoeg om te beseffen dat hij niet expres in een plas modder viel.

"De dag is nog jong, je vind nog wel iets", daarop knikte Zephyr bevestigend. Er moest al iets goed mis zijn als hij niets zou vangen. Hij was overigens ook al vier jaar Hunter. Nu het reutje er over nadacht besefte hij dat Timber nog niet erg lang zijn rang had als Hunter. "Stoppen voor ik iets vang gebeurt niet, jij vangt waarschijnlijk ook nog wel een hoop meer." Zei Zephyr met een vriendelijke lach op zijn kop.

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER
"Stoppen voor ik iets vang gebeurt niet, jij vangt waarschijnlijk ook nog wel een hoop meer.", de roodkleurige vos knikte. "Ik keer niet terug voordat ik meer heb gevangen dan ik zelf eet", legde Timber uit. In tegenstelling tot Scorch... Dat arrogante mormel durfde met één miezerige muis terug te komen, en leek er nog trots op te zijn. Je was nutteloos als je meer verbruikte dan waar je zelf voor kon zorgen.

"Ik keer niet terug voordat ik meer heb gevangen dan ik zelf eet", vertelde Timber waarop de rode reu tevreden knikte. Dat was een goed voornemen om te doen, en deed hij overigens zelf ook. "Je hebt een goede instelling Timber, daar kun je trots op zijn," zei Zephyr terwijl hij hem rustig toeknikte. In zijn leven had hij al met vele andere Hunters gesproken, Timber was zo ver hij kon horen een van de beteren. Op vossen zoals de Hunter voor hem konden de vossen van de pack trots zijn.

TIMBER - 1 YEAR - HUNTER
"Je hebt een goede instelling Timber, daar kun je trots op zijn," er groeide een glimlach om zijn lippen. "Tja, wij zijn hier om de clan te voeden, ik zou me redelijk nutteloos voelen als ik mezelf nog niet eens kan voeden", Timber was een van de beste hunters van de pack, en hij zou het nog bewijzen ook. Hij zou duidelijk maken dat hij beter was dan de rest.

Een lach verscheen op Timber's kop. Hij was duidelijk blij met het complimentje. "Tja, wij zijn hier om de clan te voeden, ik zou me redelijk nutteloos voelen als ik mezelf nog niet eens kan voeden", vertelde de rode vos. Zephyr maakte een begrijpend geluidje, dat was zo ongeveer ook zijn instelling. Behalve dat het reutje dan zelf ook nog zijn perfectionisme probleem had. Hij zou de hele nacht doorjagen als het moest om maar genoeg prooi binnen te kunnen brengen. Hij moest en zou niet falen. "Dat maakt je een goede vos Timber, zorg dat je die instelling houd."