Patrouille, nog steeds een van de dingen die hij het leukste vond. Sinds hij commander was trok hij er vaak alleen op uit, hij kon dat makkelijk aan. Het was een van de weinige momenten dat hij rust kon krijgen en dat niemand hem kon beschuldigen van lui zijn. Het gebied bewaken moest namelijk ook vaak gebeuren. Als je even niet oplette was je territorium zo een stukje kleiner.
Philo stak zijn neus in de lucht toen hij een vage roguegeur rook. Deze rogue was al lang weg, maar hij had hier waarschijnlijk een tijdje door kunnen brengen zonder gesnapt te worden. Als hij hier nou even een geurmarkering achterliet kon de Rogue zijn vorige schuilplaats minder goed terugvinden en een ander plan moeten bedenken. Deze vos hield namelijk niet zo van indringers, en deze werden meestal ook streng aangepakt als ze vaker terugkwamen.
Over indringers gesproken.. Achter Philo klonk geritsel. Heel zachtjes, maar hij kon het horen, natuurlijk kon hij het horen. Deze vos was ongeveer tien meter bij hem vandaan, te ver weg om een geur op te kunnen vangen. Verstijfd bleef hij staan, voorbereid op het ergste. Oren gespitst, spieren gespannen en een alerte houding.  

Het zachte geslof werd steeds luider, stampte in zijn trommelvliezen. Of deze persoon was voorzichtig, of hij was ontspannen. De ander was nu negen meter van hem verwijderd. Kwam steeds dichterbij. Gespannen zette Philo een paar stappen naar achteren, hoorde een zacht piepgeluidje door zijn oorstelsel galmen. Tussen de weinigen bosjes dook ineens een figuur op. De bouw van deze vos herinnerde hem aan iemand, de naam nog onbekend.
Langzaam werd deze herkenning groter terwijl de vos dichterbij kwam. Toen deze een meter of vier van hem verwijderd was wist hij het zeker: Dit was Phoenix. Zijn Alpha. En hij slofte met gesloten ogen door de Whispering Heights, terwijl hij zachte piepjes uit zijn mond liet komen. Philo keek langzaam toe terwijl de vos langs hem heen liep. Hij draaide een kwartslag, zag dat de ander verstijfde en zich met een ruk omdraaide. 'Philo! Wat.. wat doe jij hier?' Hij had dit duidelijk niet zien aankomen. "Patrouille, sir," Antwoordde hij terwijl de vos zijn borst een beetje vooruit stak. Phoenix sloeg zijn ogen ten hemel, leek ergens een beetje verbaasd over. "Is er iets?" Vroeg hij voorzichtig, een heftige reactie proberend te voorkomen.