Op haar rug lag Mazaru in het kamp. De zwarte vlekken tussen het felle licht boven haar waren haar poten die recht omhoog bungelde. De pup verveelde zich absoluut kapot. Het zou gelukkig niet lang meer duren voor ze leerling zou worden een veel meer mocht. Voorlopig was het nog maar saai. Zodra ze haar kop weglegde en daardoor over de grond het kamp door keek viel er iets op. Een witte vos die er niet al te goed uit zag. Daar moest een intressant verhaal achter zitten. Snel rolde het rode vosje om waarna ze vrolijk naar de witte vos toe liep. "Haaaalooooo!"

Vrolijk stopte Mazaru een stukje van de witte vos vandaan. 'Hey,' bromde die echter niet al te vrolijk op. Volgens Mazaru zou er dan waarschijnlijk iets aan de hand zijn met de vos. Voor haar weer een uitdaging om er achter te komen en misschien te verhelpen wat het was. De witte vos begon te eten van het vogeltje van de prooi stapel. Hij leek niet al te geïnteresseerd in haar te zijn. Natuurlijk kon dat, maar daar zou ze zelf ook wel verandering in kunnen brengen. "Hoe heet jij eigenlijk?" Vroeg Mazaru met een nieuwsgierige toon in haar stem. De naam van de vos weten was handig voor het gesprek.

Aangezien het even duurde voor de vos antwoordde, tikte Mazaru ongeduldig met haar staartje op de grond. Ze wilde het weten, en snel een beetje. 'Shade,' zei de wit zwarte vos uiteindelijk behoorlijk kortaf. Hoe bot het ook mocht zijn, ze had in ieder geval een antwoord gekregen. Met grote ogen keek de pup toe hoe hij de vogel bijzonder snel opat. Daarna begon Shade weer weg te lopen, het kamp uit. Even keek ze hem met een schuin hoofd na waarna ze nieuwsgierig achter hem aan trippelde. Door de grotten uiteindelijk het kamp uit. "Waar gaan we heen?" Vroeg Mazaru nieuwsgierig terwijl ze Shade naderde. Het hele stuk door de grot had ze een eindje achter hem gelopen.

De zwart witte vos begon na een zucht in een flink tempo te lopen. Daardoor moest Mazaru in een drafje blijven om hem bij te houden. Dat vond ze echter totaal niet erg. Zo zouden ze sneller op hun bestemming zijn en zou de pup minder lang moeten wachten. Tegen de tijd dat ze bij Pink Paradise aankwamen stond Shade abrupt stil. Nieuwsgierig keek de rode vos hem aan, willen weten wat ze zouden gaan doen. 'We gaan bloesem verzamelen. Alleen de mooie grote blaadjes. Die neem je in je bek en legt ze op een stapeltje bij die boom,' vertelde Shade. Meteen knikte Mazaru waarna ze naar de eerste beste boom toe draafde. Met een vrolijk sprongetje pakte ze een paar blaadjes uit de boom waarna ze naar de stam liep en de roze blaadjes liet vallen. Snel pakte ze de slechte er tussen uit waarna ze die ergens anders weg legde. Het was namelijk niet de eerste keer dat ze dat ging doen. "Ben je een Nurse, omdat we kruiden verzamelen?" Vroeg Mazaru terwijl ze naar de volgende boom trippelde.

'Nee, ik ben een Hunter. Wij jagen en zoeken kruiden,' antwoordde de wit zwarte vos nog steeds niet al te vrolijk. Ondertussen begon Mazaru zich twee dingen af te vragen. Het ene kon ze aan Shade vragen, het andere echter niet. "Ik dacht dat alleen Nurses kruiden moesten zoeken?" Vroeg ze ook aan de vos. Het andere was een manier om hem vrolijk te maken, maar dat zou ze natuurlijk niet kunnen vragen. Driftig ging de rode vos weer verder met het zoeken van blaadjes tot Shade weer sprak. 'Mazaru, we hebben genoeg.' Zei de Hunter waarna hij het grootste deel van de blaadjes oppakte. Vrolijk trippelde de pup naar de boom om zo veel mogelijk van het overgebleven stapeltje mee te nemen. Het enige nadeel was nu dat ze onderweg naar het kamp niet kon praten.

De pup stond abrupt als bevroren stil zodra ze het konijn zag. Aandachtig lette ze op hoe Shade voorzichtig de blaadjes liet vallen en op de prooi af sloop. Met een sprong had de wit zwarte vos het konijn te pakken. Zodra Mazaru merkte dat Shade door wilde lopen zonder de blaadjes deed ze een poging om wat te zeggen. "Mwa dwe blwown bwawes dwa?" Kwam er mompelend uit waarna er een van de blaadjes haar keel in schoot. Meteen liet ze alle andere vallen en begon te hoesten tot alles haar bek uit was. Een huivering trok over haar rug, dat was niet de bedoeling geweest. "Sorry Shade," mompelde ze met een blik op de misvormde bloemblaadjes. Snel pakte ze maar zo veel ze kon van het nog nette stapeltje dat Shade wilde achterlaten waarna ze door begon te lopen naar het kamp.

Shade liep een klein stukje voor haar uit. Ergens schaamde de pup zich voor haar behoorlijk lompe actie van daarnet. Ergens anders vond ze het ook weer helemaal niet zo erg. Shade had een konijn gevangen en zij had haar blaadjes kunnen vervangen met degene die de wit zwarte vos eerst droeg. Zodra het tweetal het kamp in kwam liep Mazaru door naar de Nurses. De Hunter was het konijn naar de prooistapel gaan brengen. De Nurses bedankte Mazaru voor de blaadjes waarna de pup uitlegde dat ze die samen met Shade was gaan halen. Een luide geeuw verliet haar bekje. Van dat berg op en af was de rode vos redelijk moe geworden door haar nog kleine pootjes. Ik een sloom pasje liep ze terug naar haar nest. Rustig rolde ze zich op en sloot haar ogen, nog even slapen.

~ Topic einde ~