Twee amber kleurige ogen staarde geconcentreerd naar de golven, die een voor een kapot sloegen tegen de rosten. De zon stond laag boven de horizon, het was bijna het einde van de dag en al snel zou de zon verdwijnen achter de wilde zee. Maleficent staarde naar de zon, wat zo ongeveer de normaalste zaak van e wereld was geworden voor haar aangezien ze dit elke avond deed. Alleen normaal was het op de berg waar het kamp van haar pack was, maar na daar elke dag opnieuw en opnieuw te zitten wou ze er wel even tussen uit. Dus had ze vlak na haar training het gebeid van haar pack verlaten en was ze naar de zee gegaan. Ze ademde de heerlijk verfrissende zee geur in, ze had bijna de neiging om een duik te nemen. Maar zodra ze naar de zee keek verdween dat gevoel gelijk weer, de golven sloegen wild tegen de kust aan. Golf gevolgd na golf, als of het een wedstrijdje was wie als eerste de kust bereikte. Maleficent zat op een rots, net buiten het gebied waar het water de lucht in vloog en weer landde door de enorme kracht die die uit oefende op de stilstaande rotsen. Het enige water wat bij Maleficent kwam was het water wat zachtjes over de stenen gleed, heen en weer. Dit was het water wat net zijn enorme sprong had gemaakt en nu rustig en vredig zich weer terug trok naar de zee. Het water voelde verfrissend en maakte haar vrolijk. Ze had al een tijdje niet meer op het strand gezeten. Haar blik volgde de kustlijn, op de plek waar zij zat en op nog een ander stuk waren alleen maar stenen te vinden, maar als je even verder keek zag je al snel een lang uitgestrekt stuk zand. Ze besloot een kijkje te nemen en stond op, op haar hoede voor de wilde golven die nog steeds niet rustig waren trippelde ze richting het zand. Sierlijk sprong ze van de rots af en landde op een door het water bedekt stuk, waarna haar poten er gelijk in weg zakte. Met moeite liep ze naar een iets rustigere stukje, hier waren de golven nog steeds hoog maar er was niks om tegen aan te slaan. Dus kwamen de golven zo als gewoonlijk het strand op, steeds ietsjes verder en dan weer terug. 'S nachts kwam het water altijd verder dan overdag. Maleficent staarde naar haar poten, die bij elke golf een stukje dieper weg zakte in het zand. Het was grappig om te zien hoe het zand haar poten verzwolg, ze grijnsde breed en haalde haar poten uit het zand. Vervolgens begon ze speels op en neer te springen, als een pup die voor het eerst bij de zee was. Ze gooide met haar neus zand de lucht in en probeerde het vervolgens op te vangen. Het zag er waarschijnlijk heel dom uit, en ze zou al helemaal nooit zo doen als er anderen vossen bij waren. Maar ze was nu toch alleen en ach wat kon het voor kwaad. Opeens klonk er een geluid van iets verder op het strand, ze verstijfde en ademde diep in. Het was de geur van een andere vos, had die haar gezien? Snel herstelde ze zich en ging ze rechtop langs de kustlijn zitten. Even schraapte ze haar keel "Hallo? Wie is daar, je kan tevoorschijn komen ik doe je niks." "Tenzij je wat van plan bent natuurlijk..." Mompelde ze er achter aan, waarna ze geconcentreerd staarde naar de plek waar het geluid zo juist vandaan was gekomen.