playing with your life is worthy of living!


Het was al weer een heel wat manen geleden dat zijn vacht en pootjes sneeuw hadden mogen aanraken. De winter was altijd al zijn meest favoriete seizoen geweest, maar dat zou nog wel een paar manen duren voor de herfst plaatst had gemaakt en er een prachtig sneeuw deken de aarde weer zou onthullen. In tussen was geen vos voor hem veilig geweest en zelfs de andere gebieden had Oddy vaak genoeg betreden en daar allerlei grappen en grollen uit gehaald, maar de sneeuw witte vos had er van geleerd om zich stil te houden en niet te dichtbij te gaan zitten om te genieten van zijn werk. Oddy was geen vos zoals de meeste en hield er van om andere  flink in de zeik te zetten. Zijn oren waren niet voor niets aan flarden gescheurd met aan 1 kant 4 strepen en aan de andere kant vijf. Nu trippelde de witte vos het Lake roots gebied in om de beste takken te jatten en ze mee te nemen. Net 2 poot stappen buiten hun gebied had Oddy een diep gat gegraven en legde daar nu de takken netjes en zorgvuldig over heen. Daarna verdween de vos tussen de struiken. Naast zich had hij een hele berg verse prooi liggen. Zoveel, nee te veel voor zichzelf alleen. Pootstappen trokken zijn aandacht en Oddy hield de val goed in  de gaten.

(Gangsters)

Oddy hoorde een bekende stem en snoof even zachtjes. Nee he? Zelfs het krakende geluid was meer dan bekent, maar veel kon hij er niet aan doen dan Axel uit zijn verborgen kuil te halen. Zijn twee verschillende kleuren ogen keken over de rand heen en hij grijnsde speels. 'Zeg Axel, wat brengt jouw hier?' vroeg Oddy en duwde een dikke tak naar beneden waar een hoop zijtakken aanzaten zodat Axel omhoog zou kunnen klimmen.