Roze rode blaadjes dwarrelende naar beneden, de hele bodem was bedekt met roze. Shiva ademde de geur diep in, op zoek naar een prooi die ze kun vangen voor de pack. Ze wou zo snel mogelijk terug voor haar pup Mazaru, ze had er moeite mee die alleen te laten. Helaas was vandaag een slechte dag, ze had nog helemaal geen prooi geroken, terwijl ze al lang weg was. Vermoeid trippelde Shiva verder, langzaam begon de grond onder haar poten sappig te worden. Dat betekende dus dat ze dichter bij het water kwam. In de herfst was een groot deel van het meer bedekt onder de blaadjes die van de bomen afdwarrelde. Voor vossen die hier nog nooit waren geweest was er een grote kans dat ze zomaar het water in liepen. Bij het water was er misschien een kleine kans op prooi... Ze stopte opnieuw om de lucht diep in te ademen opzoek naar prooi, maar wederom niks. Lag het aan haar? Was er iets mis met haar neus of zo? Nu begon ze ook nog gestrest te raken. Een van haar evoluties was dat ze goed kon ruiken, hoe was het dan mogelijk dat ze bijna geen prooi rook. Misschien kwam het door de geur van de bomen, ja. Dat zal het zijn. Shiva liep voorzichtig verder tot ze voelde dat haar poten al onder water stonden. Dan maar even gaan zwemmen, ze was dan wel op jacht voor de roedel maar ze kon helemaal niks vinden. Het zou vast niet erg zijn om heel even het water in te gaan. Ze liep verder tot aan haar buik en wou net kopje onder gaan toen ze een geluid achter zich hoorde. Prooi? Nee, vos. Het was iemand van haar pack dat zeker, maar deze geur was anders. Het was een erg bekende geur, en ze kenden nog lang niet iedereen. Nieuwsgierig draaide ze zich om en staarde ze naar de oever. Wachtend tot de vreemdeling hallo kwam zeggen.  

Met stille passen trippelde de kastanje bruine vos over het met roze blaadjes versierde gras. Een zachte bries woei door haar vacht en deed een kleine rilling over haar ruggengraat rollen. De meeste hunters waren aan het jagen, de Nurses waren kruiden aan het zoeken en de Warriors aan het trainen voor mogelijke gevechten. Iedereen had iets nuttigs te doen, maar om eerlijk te zijn had Yuna geen idee wat ze nu zou kunnen doen. Voor ze leider werd was ze een Nurse, maar als de andere leden haar kruiden zagen zoeken zouden ze misschien denken dat ze niks beters te doen had en de hele dag niks uitvoerde. Ze wilde zich dolgraag nuttig maken. Het enige wat ze nu zou kunnen doen was nadenken over wie van haar trouwde leden ze zou kunnen benoemen als Commanders.
In gedachten verdwaald merkte ze dat ze aan was gekomen bij het nu met bloesem bedekte meer. Tot haar verbazing ontmoette ze al snel de blik van een andere vos, een rode. ''Goedemiddag, Shiva'' Begroette ze de Huntress. ''Wil het jagen lukken vandaag?'' Ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken.

Edit by Dani: Juul gelieve even boven je post te zetten met welk karakter je post. (In dit geval dus Yuna)

Edit van Juul: Dat leek me wel al duidelijk gezien er ''Yuna'' in de titel staat (;
Edit2: Juul ik wil hier geen discussie van maken. Ik zag wel dat het duidelijk was, maar toch moet je het er altijd even boven zetten.